Yalnız Adamın Feryadı

Yalnız Adamın Feryadı
Yapa yalnızdı sokakta yürüyen adam
Yük yoktu elinde ama
Ağır bir yük taşır gibi çökmüştü omuzları
Yüzündeki çizgilerden belli ki çoktu derdi
Yürüdü, yürüdü
Taşlara takıldı ayakları tökezledi
Ama aldırmadı
Sahile ulaştı kararsız adımlarla
Taşa dayadı sırtını, oturdu serin kumlara
Acılarını, dertlerini dizdi sağına soluna
Ne çileli bir adamım ben diye söylendi.
Koca bir yaşam kira, hastalık, yokluk derken
Nasıl da tükenip gitti.
Yazık oldu dedi benim kadınıma
Canımdan çok sevdiğim hayat arkadaşıma
Memur karısı oldum diye ne sevinmişti.
Yokluk yüzünden yüzü hiç gülmemişti.
Nicedir hali şimdi o kara toprağın içinde
Kira derdi yok, Pazar derdi yok
Üşümek yok, odun, kömür derdi yok
Sıcaktan bunalıp serini aramak yok.
En olmayacak nedenlerle çıkan kavgalar da yok
Yapmayacaktın bana bunu hayat arkadaşı
Yapmayacaktın
Hep dertleri, yoklukları paylaşmıştık birlikte
Kodun gittin beni sensizliğin hasretiyle
Ben dertlerimi, yoklukları kimle paylaşacağım
Gömleğim ütülenmedi, pantolonum kırışık diye
Aybaşında maaş borç ödemeye yetmedi diye
Kimle kavga edeceğim kadınım kimle
Hadi kadınım hadi söyle bana kimle
Yapmayacaktın bunu bana hayat arkadaşım
Yapmayacaktın
Beni ardında gözü yaşlı bırakmayacaktın
Hani söz vermiştik birbirimize
Bizi ölüm bile ayıramaz diye
Olmadı kadınım olmadı
Belli ki benim çilem daha dolmadı
Sensiz hayatın çekilmezliğini
Çocuklarımız bile anlamadı.
Kızımıza Kahve yap ta içelim dedim
Keşke, keşke demez olaydım
Yüzüme karşı söylemediği kötü söz kalmadı
Kimdi kadınım kimdi onları büyütüp okutan
Kimdi kadınım hastalıklarına ölümüne koşuşan
Vefa kalmamış kızımızda da oğlumuzda da
Keşke mümkün olsaydı gelmek hemen yanına
Sensizlik yük oldu inan omuzlarıma
Dayanacak ne gücüm ne de takatım kalmadı.
Yapmayacaktın bana bunu kadınım
Yapmayacaktın
Ardında beni gözü yaşlı bırakmayacaktın