Mustaribim Mustarip {Aşklar Banma Hiç Acımadı ]
Ne mutluluk bilirim ne severim kalleş dünyayı
vazgeçmem yine senden elime verseler ayı
Yaşamaya isyanım tat almam yaşamaktan
Yine de ben insanım ; güneş bekler ufuktan.
Hiç gözümde yok dostlar vurdu sırtımdan
Ben hala sukutta; konuşurlar ardımdan
Aradan yıllar geçmiş, Unutmak mı ne mümkün !
Ne yaşadım kendimce ne de bir kere öldüm .
Ağlayan gözlerime aynalar gülüyormuş,
Dikenler açıyormuş,güller hep ölüyormuş.
Anılar hayalim dehep ediyorum isyan !
Artık kalleş insana kalmadı ihsan.
Mustaribim mustarip ıstırabım tükenmez
Bitmez hiç acılarım yüzüm hiç gülmez.
Tek başıma biçare sokaklar bana zindan,
Artık tadım kalmadı, vazgeçtim can dan.
Felaketi bu olsa gerek yalnızlık denen şeyin,
Dünya dört nala gider; ben hala aynı yerdeyim.
Oysa umutlar vardı,ayrılmak hani haramdı ?
Tutuştu sevdalarım yüreğim hep yandı.
Zaten sukut alınyazım ölüm tesellim ;
Hep yandı ya yüreğim hep sevdim.
Mustaribim mustarip ıstırabım tükenmez
Bitmez hiç acılarım yüzüm hiç gülmez.
_______27.01.2000
Mustafa Çelebi Çetinkaya
Mustafa Çelebi Çetinkaya şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.