İçimdeki Fırtına

Binbir umutla çıkmıştım mutluluk yolculuğuna,
Yanıma aldığım tekşey sendin;
Önümdeki o karanlık dalgaları,
O geçilmez dalgaları seninle aşacaktık oysa...

Canımı hiçe saydım uğrunda,
Geceler boyu beni korkutan rüyalarımda;
Sen yoktun yanımda!
Beni benimle yalnız bırakıp gitmiştin
O korkunç okyanuslarda...

Beni duyan kimse yoktu etraflarda,
Bağırıyordum,
Haykırıyordum,
Yanımda biri olsun istiyordum.
Ama nafile;mutluluk uğruna herşeyimi feda etmiştim,
Arkadaşlarıma,dostlarıma senin için veda etmiştim.

Anladım ki artık herşeyimi kaybetmiştim,
Ben yarınları kirlettiğim gibi hatıraları da katletmiştim,
Böyle olmasını inan hiç istememiştim,
Ama hiç kimseyi delicesine sevmemiştim.

Bunları düşündükce o karanlık sular aydınlanır gibi oldu,
Sanki doğru yol o suların içinden geçiyordu,
Ayağa kalktım,gözlerimi kapattım ve kendimi suya bıraktım;
Biran kendimi bulutların üstündeyim sandım...

Gözlerimi açtım,hertaraf karbeyaz,
Ama bir tuhaflık var;bu mevsim yaz...
Ben daha dün o korkunç fırtınayı yaşıyordum,
Allah'ım ne oldu bana?bu bedeni nerede taşıyorum?
Korkuyorum,hemde çok...
Anladım ki ben artık bedende de yaşamıyorum.

Atlatmıştım o koca fırtınayı yine tavizler vererek
Öyle bir taviz ki bu;hayata veda ederek...
Sağlam çıkartamazdım bedenimi o dipsiz girdaplardan,
İyi dinle hiç duymadın;BU SON VEDALARDAN...

Hoşcakal Tatlı Çocuk,sakın üzülme benim için,
Gam yedim seni mutlu edemediğim için,
Yaptığım herşey senin içindi birtek senin için,
Sakın bir damla gözyaşı bile akıtma bu garip FANİ için...