Her Solukta Düşünmek Dünyayı

-karıma-

sevgilim
delidolu akıp gidiyor dünya
özlem türküleri söylüyoruz/soluksuz
prangalar gıcırdıyor biryerlerde
topraktaki tohum su istiyor
ve gözlerini açıyor
bir çocuk dünyaya/ölüme hazır

ah delişmen gençliğimiz
daha dün sanki
o günden bu güne
değişen neki
ben yine kalemimi kullanıyorum
oysa onarın çocukları olmuş
mutluymuşlar üstelik
yaşıyorlarmış aldırmadan dünyaya
oysa dinmeyen bir sancıdır
içimizde yaşama sevinci
biliyorsun

biliyorsun
tepeden tırnağa
yüklüyüz bu dünyayla
rotatifler hızla dönmekte
antenler çalışmakta
viking-1merihten haberler gönderse de
ajans haberleri sevindirmiyor beni
silinemiyor
savaşların kara lekeleri
hiroşima
vietnam
ve beyrutta
baharın sevecen yüzüne aldırmadan
insanların üstünden tanklar geçiyordu
dayandık buna ve diğerlerine
delice birşeydi ağlayamadık
ve koyulduk
çelik yüreklerimizle yaşamaya

sevgilim
toprağın nabzı atarken
yüreklerimizde
ben seni daha çok seviyorum
denizin
mavisiyle oynaşırken kayık
göğüslerken fırtınaları
dağları
ovaları
suları kucaklayıp
mavi bir deniz gibi
sarılmak yaşamaya
sonra doğurtmak
saygonlu fahişeyi
yeniden dünyaya
ondan sonra yükselmek

aya
yıldızlara
ve de yarınlara