Kim Der Kim Düşler
Hasretiyle pare pare yandığım şehir
Gözlerimde tüten gece
Binlerce günün hatırası
Binlerce yıl gibi
Güz gibi, bahar gibi
Kış gibi ve yaz gibi her dem
Ve her demde bir tebessüm gül yanağında
Milyonların sevdasına bir çare gibi
Merhem gibi yareme sürdüğüm
Elin gibi ve parmakların...
Bir dudak gibi al ve mor akan
Bir dudak ki; ağlasam mı, gülsem mi diyen
Bir zaman gibi
Bir sevda gibi
Şarkılar dinlerdik hasrete dair
Şiirler yazmıştık vuslata dair
Yaşıyorduk ya aşkı şarkılar gibi
Başka nasıl yaşanırdı ki aşk
Bin özlem yüreğimizde
Şiirler gibi
Bir bahardı son baharda
Bir bahar ki kış gibi
Alnıma çizgiler çeken
Ağır bir poyrazdı
Gülümseyerek bağrımı açtığım aşkın rüzgarı
Ne değişkendi alem
Ne oyunlar oynardı felek bize
Ne çok ağlardı yosmalar izbelerde
Ne çok gülerlerdi masa başında
Kim de, kim düşler, kim sanırdı ki
Elinde kalem, kağıtlara boğulan
Masasında ben
Hangi ağaç altında serinlemişti bahar
Hangi rüzgarla ben.
Hangi pınardı kana kana içtiğim
Hangisiydi söylesene
Hasretini çektiğim.
Kimin gözleriydi gördüğüm bir hazan günü
Senin sözlerindi öldüğüm.
Neye inanmıştık, hatırlar mısın?
Neler isterdi coşkun kanımız?
Ömre sığmazdı davalarım
Sevdalarımızdı ölümler gibi
Gül yüzündü bir mayıs günü
Şahin pençesinde yırtılan
Ve kanayan yarandı
Elimi yasladığım
Elinse
Gözyaşıyla kalbimde sakladığım.
Bir bahar günüydü dağlara duran
Bir bahar düğünü kasavet kovan
Gel gör ki yüz binlerin sancısıydı
İki küçük yüreği yakan
İki küçük yürekti her hazana ağlayan
Ya bir kuş gibi havalanan yüreğin
Ya yeşilliğinde masmavi boğazın
Ya derdimi sakladığım
Ve derdini anlattığın
Bir kuytu masaydı oturduğumuz.
Hangi sevdaydı hatırlasana
Semaya haykırdığımız.
Kim de, kim düşler, kim sanırdı ki
Elinde kalem, kağıtlara boğulan
Masasında ben
Hangi ağaç altında serinlemişti bahar
Hangi rüzgarla ben.
Hangi pınardı kana kana içtiğim
Hangisiydi söylesene
Hasretini çektiğim.
Hani zaman olurdu
Hani biterdi her şey
Hani savrulurdu küllerimiz
Binlerce nefes ile havaya
Hani aşk sönerdi
Tuluat giderdi bizden
Hani:
Zamandı gelip geçmek bilmeyen
Mekandı ölümleri özleten
Hani sen yok olmuştun, bense sönmüştüm
Oysa ne sen yok oldun, ne de ben söndüm
Aşkın narı hala sönmedi
Tuluatsa işte, şimdi burada.
Temmuz 1998
Şükrü Hazanlı
Şükrü Hazanlı şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.