Yetim Çocuk
Dışarıda yalnız bir çocuk
Konuşmuyor , etrafa kin - nefret saçıyor.
`Beni , beni bu hale
Getirenler utansın` diyor .
Sonrada uzaklaşıp , gidiyor .
Ertesi gün yine aynı yerde
Ama bu defa yağmur yağıyor ,
Ceketimi omuzuna koyduğumda
İzin vermiyor .
`Ben alışkınım` diyor.
`Neler gördüm yağmurun yanında ne ki
Neler yaşadım ıslanmak birşey mi ki`
Deyip gidiyor .
Ertesi gün oluyor çocuk görünmüyor .
Günler geçiyor yine görünmüyor .
Bir gün acı bir haber
Çocuk çoktan ölmüş .
Ama yağmurun ıslak gölgesi değilmiş
Onu öldüren .
Dediği gibi korkmuyordu yağmurdan
Bir su damlasından çok
Sevgisizlik onu almıştı .
Ama birşeyi unutmuştu .
Onu seven bir kalbi
Çok ama çok yakınlarda...
Seval Günaltay
Seval Günaltay şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.