Mutlu musun Züleyha

gece aradı züleyha
uzun zaman olmuştu, aramayalı
aradığın da gülüyordu
ve kapatana kadar da güldü
güzeldi gülmesi
fakat,
onu güldüren ben olamadığım için
ilk defa o, gülerken kahroluyordum.

tam kendimden geçiyordum aradı
[züleyha

sesine susamıştım
gittim içeriden bi bardak aldım
bi bardaklık ses aldım
bardağın içine başka sesler de döküldü.

ışık tam sönerken aradı, züleyha
bende ki güç biterken,
içimdeki züleyha, uykuya dalarken...

bi anda aradı
[züleyha

gülüyordu, güldürülüyordu
her gülüşün de ben,
bi çivi daha yutuyordum,
bi kez daha deydiriyordum göğsümü,
buz gibi taşa...

sebebi ben olmadığım
her gülüşün de,
eziyet çekmek istiyordum.
ateş parçaları aradım sabaha kadar
ki ellerini içine sokup
seni düşünmek için

gülüyordun, güldürülüyordun züleyha
işte bu yüzden her gülüşün de ben,
bi çivi daha yutuyordum
daha önce ki yuttuklarımı yok sayarcasına

işte be züleyha
bende ki aşk,
böyle bi şey
başka türlü bi şey
bi arka bahçede unutulan bi şey
bi salkım söğüdün altında kurumaya yüz tutmuş bi şey
bi uçurumun kenarından aşağıda ki denize bakan bi şey
tıpkı babası ile uçurumun kenarında hayal kuran kız çocuğu gibi
farklı hayalleri ve düşünceleri olan bi şey
bende ki aşk
senin gibi bi şey züleyha.

(Mart 2001, istanbul)