Cephe

Bugün
İçimden susuyorum zamana
Bir bulantı yuvasını oyarken alnıma
Yavrusu uçmayı denerken her gece karanlıkta
Bağırıyorum oysa kendime
- ısıtmıyor içimi hiçbirşey -

Bugün
Her aldığım nefes sabahın kuyusunu kazmakta postallarıma
İçimden susuyorum buna da
Bağırıyorum oysa
-güçlü olacağım diyemem her sefer
sabah salınırken peşimden
buyrun siz de gelin Matmazel Cosette
cesetler için yüksek bir ülke burası
gazel okumak içinse çok soğuk
sakın yalnızlık olmasın şüphesi kemirmesin içinizi
sakın aşk unutulmuş olmasın şüphesi
bakmayın içimden susuyorum kalbinize
bağırıyorum oysa
-boynumda düğümlenen tüm hüzünlerle
dakik Habil nöbetleri geçiren bir çam ormanıyım ben -
bilinki mezbaha karışmış bu yüzümle her gece
soğuk bir rüzgar taktım peşime
doğru içimden susuyorum şimdi
bağırıyorum oysa yüzümden arta kalmış çocukluğa
-şafak sökecek şeyleri nasıl seçerki
siperlerde çakılı bırakmış zamanı-
bense Matmazel Cosette sizi asla görmedim
şimdi kalbim bir labirenti kurtuluşa boyamakta
bir okuyorum size
-kayalar koptukları yerlerden yuvarlanırlarken ırmağa
toprak kapar gözlerini-

Bugün
İçimden susuyorum insanlara
Mavi bir dövme işlerken kanıma
Ayrılırken göğüs kafesim ortadan iki yana
Bağırıyorum oysa
-bir boyunsa istenen
bir boyun
bu oyun için yeterse
oynayalım
gelin oynayalım
korkmayın ellerim hiçbirşey kokmuyor
ne hüzün ne aşk
ne kan ne ölüm
üzülüyorum buna
evet içimden susuyorum size
bağırıyorum oysa kendime
-sebepsiz kiraz çiçekleri kullanmadım hiç
beni ancak bir rüyanın sonuna ekleyecek ölüm-

Bugün
Bugün o gün sanki