Şairler | Şiirler

Kamufule Şafak

İstiklalin köşe meyhanelerinden birinde;
Yaralarıma merhem,anılarıma yol buluyorum...
Yitirilen göz yaşlarına takılıyor ayağım...

Eskiden ağlardık bir yitirdiklerimize ve özlerdik,
aklımıza yarin amansız,
sessiz ayak sesleri ve dudak izleri düşünce...

Hayatı dalgaya alırcasına bir kahkaha
ve üstü kamufle edilmiş bir sitem.
Sözlerden öteye bir kahrediş,
boğuk nefeslerin ardından gelen göz süzmeleri...

Yaşadıkları roman gibi,
yürüyor kar yağan ama yürümesi zor olan yolda,
yağmur,kar pek üşütmüyor
aksine buharlaşan cansız birikintileri benzetiyordu,gidenlere...

Gökyüzü çok etkilemiş olsa gerek,
yıldızları bile kar yağarken hayal ediyor,
çünkü onun hayalleri o yıldızlar gibi
yersiz bir kara buluta bürünmüş...
Hayır!
Bir bulut ama aslolan bulutun yıldızları yok etmesiydi...

Yolların ayrılışı tedirginliğe sürüklüyor beklemeyi,
kanatıyor yarayı düşündükleri
ve yinede bekletiyor bir gün gelecek diye...

Neyin,nasıl gelecegini bilmesede,
tabansız sevişmelerden sonra,
kirlenmiş bedeninde ufak ümitlere,hayat beklentilerini ilikliyor,
ayaklarını izliyor,
gittiği yerler ne zaman kiminle sevişse,
yüreğine sevdiğinin aynası süzüyor
ve özlüyor damarlarına intikamı aşılasa bile...

Yitikliğin acısı olsa gerek,
göz kapakları açılmıycakmış gibi kapanıyor
,uykulu,uykusuz mekanlarda kan kusuyor
ve bir sitemdirki,
bütün aşklarını gözlerinden geçirerek
bir küfür gibi tükürüyor agzından...

Ve her isteksiz beklentileri
mecburi istikametine anı yaparak,
kırık,tümsekli yolları aşındırmayı alışkanlık olmasa bile
zorunluluk gibi geçiyor...!
Sonra bitiyor gözlerindeki ?Şafağa Bakan Oyun?

Muharrem Çetinkaya

 

Muharrem Çetinkaya şiirleri

 

Populer Şairler