Sen

Ben,
Hayatın oyun bahçesinde güle oynaya koşarken
Düşüp yüreğimi kanattığım bir zamanda
Uzattın ellerini, ve,
Torbandaki sayısız sevgilerden bir tutam alıp sardın yüreğimi.
Ellerini görmedim, ama,
Öyle hissettim ki sıcaklığını,
Öyle hissettim ki yüreğini.

Sen,
Yüreği, hayatın gurub vakitlerinde
Geceye düşen sımsıcak ışklar oldun.
Gözlerine baksam o ışığı tanırım biliyor musun?
Yüreğin öyle büyük ki,
Gözlerinde yüreğini gördüm çocuk, daha görmeden gözlerini.
Yüreğin öyle sıcak ki,
Ellerinde bunu hissettim, daha tutmadan ellerini.

Evet,
Ben, gözlerini görmeden gördüm yüreğini,
Onlara dokunmadan dokundum yüreğine, ve,
İçimdeki sonsuz çiçeklerden bir demet sundum sana
Yüreğimden bir demet sıcaklık sundum sen farketmeden
Gözlerimden bir demet ışık sundum.
Sen daha doğmamışken güne;
Gecenin o sessiz, o buram buram soluklarında
Sundum gökbahçemdeki o yıldızları,
Birisi yüreğine sokulu kaldı bilmeden sen,
Güneşimden bir parça ışık kaldı, anlamadın sen.

Gözlerim,
Yoluna devam edecek kaldığı yerden
Ve sen,
Oyun bahçesinde yüreğini kanatıp sevgi ilaçlarından alan
Sayısız yaralı çiçek arasındaki `ben` tarafından
Bir gülümseme olarak anımsanacaksın hiçbir zaman bilmeden.

Sen,
Atının terkisinde sakladığın sayısız sevgilerini
Yudumlarca sunarken sevgiye hasret herkese
Ben,
İsimsiz, iz bırakmayan bir çiçek olacağım, ve
Öyle kalacağım tenhalarda
Aslında, ben hep orda olacağım.
Ama sen bunu bilmeyeceksin.
Yüreğindeki nedensiz ışıkların, sıcaklığın ve rüyaların
İçindeki anlam veremediğin gezintilerin gizli ipuçları olduğunu
Hiç ama hiç bir zaman anlamayacaksın.
Eline aldığın bu sayısız kokuları barındıran çiçeğin
Sadece kırmızı renktekisini ve hoş kokularından birisini
Görmüş ve tadmış olmanın saadeti içinde,
Eksik kalanlardan habersiz, devam edeceksin yoluna.
Ve sen,
Bunu hiç bir zaman bilmeyeceksin...