Olabilirdin

Sen benim prensim değilsin
` Nasıl anladın? ` diye sorma sakın
Biliyorum, biliyorum işte.

Oysa olabilirdin,
Hayat bahçesindeki sevgi çiçekleri arasında
dilediğimizce koşabilirdik, ama,
Yüreğindeki o perde, beni görmene engel
Yüreğindeki o sis, gözlerime ulaşmana engel
O perdeyi kaldırmaya gücüm yok,
O sisleri dağıtmaya gücüm yok tek başıma, bunu bil.
Senle olacaktı bu, ama,
Sen benim prensim değilsin
Biliyorum.

Ah şu gözlerle bir başbaşa kalabilsen,
Bir başbaşa kalabilsen şu yürekle,
Gör bak nasıl değişirdi dünyan o zaman.
Yüreğini böldün böldün dağıttın sayısız yüreklere
Beni görecek yürek kalmadı.
Ne yazık,
Oysa neler yitiriyorsun?
Aslında hiçbir şey.
Çünkü, sen bilmiyorsun, bir anlamı da kalmıyor o yüzden.
Tıpkı o hikaye gibi;
Allah Baba, bir fakirin ayaklarının yanıbaşına
bir hazine düşürmüştü de,
Fakir adam, hazine olduğunu bilmeden,
kızıp devam etmişti yoluna.
O da o kutunun içinde ne olduğunu bilmiyordu,
Ve bir anlamı da yoktu o yüzden.

Sen benim prensim değilsin.
Bunu sen de biliyorsun.
Bilmediğin ise, düşen o kutunun içindeki hazine...