Bir Sen Gitme
içimde taşıdığım dünyamın tek söz sahibi annem`e
sen beni doğurmamalıydın annem
bir mercan adası olmalıydım ben
ve çevremde
deniz yıldızları,deniz kestaneleri
deniz laleleri olmalıydı
dokunmaya çalışan herkesin
canı yanmalıydı
çok acı çekmeliydiler
su zambaklarım olsun istedim hep annem
hayatımda
ama benim gelişen su zambaklarım oldu hep
ve mutluydular onlar
benim yarım sevinçlerimi çalmışlardı çünkü
ben yüreğimin ıssız yollarını
bir kişinin bilmesini istedim hep annem
ama olmadı
sancılar yaşadım ve her nöbetten sonra
yollarım kanayıp,yara tutmaya başladı
ve ben seni aradım annem
yardımcım ol diye
belki yine ninniler söyleyip beni uyut diye
senin yaşanmamışlarını yaşamamızı isterdin hep
biliyorum herşey için çok geç değil
ama yaptıklarımdan utanıyorum anne
kendimi bulamadım yine
şimdi balkonuma konmuş bir güvercinden
yardım umuyorum
o da anlar gözlerle bana bakıp
boynunu büküyor
arada bir gagasını açıp birşeyler söylüyor
ve kafamı kaldırdığımda ansızın
onunda uçup gittiğini görüyorum
annem
bir sen...bir sen gitme...
01.07.2001 19:03
izmir
bir sen...bir sen gitme
Elif Kerenciler
Elif Kerenciler şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.