Uygar düşleri....

Şölene çağırdım eski çağları,
Yeniler yanında köhne mi köhne.
Gönül sarayının mamur surları,
Eski haşmetinden yoksun bir sahne.

Çağa tutsak olmuş yonu taşları,
Beton hücrelerde küflenir kanım.
Sinan'la gömülmüş uygar düşleri,
Mermer sütunlardan silinmiş adım.

Halıdan, kilimden kalkmış nakışım,
Boyalı tırnaklar oymuş gözümü.
Ustasız çırakla, zevksiz nakkaşım,
Yozlaştırmış, sanatımı, feyzimi..

Üç kıtada giyindiğim kisbeti,
El çırpmadan soyunmuşlar mindere
Üç asır taktığım altın kemeri,
Bir çırpıda kaptırmışlar ellere...

Hecesiz, vezinsiz, şiirsiz; şair,
Taklitçi, kopyeci, şöven bir inat.
Yunus'suz, Bâki'siz, Akif'siz devir,
Ne kadar yeniyse o kadar bayat...