Arafat`ta Vakfe Düşleri

Üstad Sabit İnce'ye saygılarla

Tükendiği yerde başlar umutlar,
Daralır, genişler, uzar boyutlar.
Öyle bir sevdaki: almaz buutlar,
BİR'de birleşirmiş, binler sevince,
Binler, ?Bir?e kurban, üstadım İnce.

Çığa sevdalanır gönlümdeki kar,
Kardelenler açtı yakın ilkbahar.
Bir selam getirir belki turnalar,
Gözden uzak olan kalbe girince,
Hayat bayram olur üstadım ince.

Beşinci mevsimmiş hayat gurbette,
Can yarası çeker garib uzlette.
Cemalini görmek varsa Cennet de,
Hayat bir nefestir ?Ölüm? denince,
Vuslat düğünüdür üstadım İnce....

Cemalinde cemalullah ışığı,
Resulü zişanın oldum aşığı,
?Adını adıyla yazmış? Maşuk'u,
?O?nda kilitlenir duygu, düşünce,
sevmeyen ne bilir? Üstadım İnce...

ilk ayet yokunur Cebel-i Nur da,
dinle Arafat da Vakfeye durda,
yediveren koklar Ömer baharda,
Ab-u hayat gibi, zemzem içince,
Ab-ı kevser olur, Üstadım İnce...
3 Mart 2001 Hollanda