İzmir Yollarından Son Mektup
Belki şimdi sana son
Sözlerimi yazmadan
Gözlerim kapanacak.
Belki var daha beş, on
Dakikalık bir zaman
Mektubum okunurken.
Lakin ölümün eli
Alnıma dokunurken,
Beliren bir emeli
Çok görme bana sakın.
Ben Tanrı`ya en yakın
Bir yola sapıyorum
Milletimin uğrunda
Türbemi yapıyorum.
Düşündüm huzurunda
Ebedi bir akşamın,
Düşündüm ki babamın
Dizi dibinde geçen
Yirmi iki seneden
Elimizde kalan ne?
Sorarım sana anne:
Madem ki gün gelecek,
Herkez aynı meleğin
Önünde eğilecek,
Niçin o güne değin
Çan sesleri duyayım.
Bu gün de bir yarın da,
Bırakın uyuyayım
İzmir kapılarında!
Anne elveda artık,
Şu iki, üç asırlık
Gecenin gündüzünü
Görmeden gidiyorum
Ne beis var diyorum,
O günün seherinde
Senin ince yüzünü
Görüyor gibiyim ya.
Ey genç gecelerinde
Beşiğimi bekleyen!
Ediyorum emanet
Seni Anadolu`ya!
Sütünden, emeğinden
Ne verdinse helal et.
Söyle Hacer`e o da:
Hakkını helal etsin,
Gönülcüğü dilerse
Başkalarına gitsin...
Ben ermeden murada
Ecel kırdı kolumu;
Artık beyhude yere
Beklemesin yolumu
O ne anne, o güzel
Gözlerinden akan ne?
Geri dönmedim diye
Ağlıyormusun anne?
Kemalettin Kamu
Kemalettin Kamu şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.