Bingöl Çobanları
Daha deniz görmemiş bir çoban çocuğuyum.Bu dağların eskiden aşinasıdır soyum.Bekçileri gibiyiz ebenced buraların,Bu tenha derelerin, bu vahşi kayalarınGörmediği gün ayni pınardan doldurup testimiziKırlara açılırız çıngıraklarımızla.Okuma yok,yazma yok, bilmeyiz eski yeni,Kuzular bize söyler yılların geçtiğini,Arzu, başlarımızdan yıldızlar gibi yüksek;Önümüzde bir suru, yanımızda bir köpek,Dolaştırıp dururuz ayni daussilayi.Anam bir yaz gecesi doğurmuş beni burda,Bu çamlıkta söylemiş son sözlerini babam;Su karşıki bayırda verdim kuzuyu kurda,\`Suma\`mın başka köye gelin gittiği aksam,gün biter, suru yatar ve sararsan bir ayla,çoban hicranlarını basar bağrına yayla._Kuru bir yaprak gibi kalbini eline al,Diye hıçkırır kaval:Bir çoban parçasısın, olmasan bile koyun,Daima eğeceksin başkalarına boyun;Hülyana karışmasın ne şehir, ne de çarşı,Yamaçlarda her aksam batan güneşe karşıUcan kuşları düşün, gecen kervanları an,Mademki kara bahtın adini koydu çoban!Nasıl yaşadığından, ne içip yediğinden,Çıngırak seslerinin dağlara dediğindenAnlattı uzun uzun.Şehrin uğultusundan usanmış ruhumuzunNadir duyabildiği taze bir heyecanla,Karıştım o gün bugün bu zavallı çobanlaBingöl yaylalarının mavi dumanlarına,Gönlümü yayla yaptım Bingöl çobanlarına.
Kemalettin Kamu
Kemalettin Kamu şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.