Kardanadam Falı

Bir kış günü... Şehir beyaz
Öykü beyaz
İki çocuk
Çocuklar beyaz
Ellerinde kar taneleri
Akıllarında kardan bir adam
Yuvarlayıp karları
Yığıp bir köşeye
Biriktiriyorlar düşlerini
Önce bedeni yapıp
Koyuyorlar üstüne
Düşüneni
İki kömür takıp gözlerine
Bir havucu yerleştirip
Belledikleri burun yerine
Boynuna bir atkı
Elinde bir küçük ağaççık
Ve işte
Kömür gözlü
Havuç burunlu
Kardanadamcık
.........

Düşünüyor kardanadam
Ne kadar yaşarım diye
Soğuğu seviyor
Beyazı da
Burnu kaşınıyor ara sıra
Ama kaşıyamıyor
Gözlerini ovmak istiyor
ama elleri yok...

......................

Çocuk
Düş
Çocuk ve düşü
Bir çocuk
Çocukta bir düş
Düşte bir kardanadam
Üşüyor
Kalkıyor çocuk
Elinde montu
Montu elinde
Kardanadamın yanında
Montu giydiriyor kendince
Üşümezsin artık kardanadam düşümde...
.......................

Ölüyor kardanadam
montun içinde
Çocuk
Düş
Çocuk ve düşü
Bir çocuk
Çocukta bir düş
Düşte bir kardanadam
Eriyor
Kalkıyor çocuk
Eli boş
Boş eliyle
Kardanadamın yanında
Yanında değil kardanadam
Kardanadam artık yok
..................

Bir kış giderken
Yanında anıları, özlemleri
Kardanadamları alıp da gidiyor
Hiç sormuyor çocuklara
bir de Kardanadamlara