Hayalleri, Aşkı ve Kaçan Tren

Saat bilmem kaçı gösteriyordu.
Pijamalarını, gömleğini valizine koydu.
Aşkını koydu.
Hediye ettiği kitabı ve içindeki kurumuş çiçeği,
Nefesini koydu içine çekip de bırakmadığı.
Aslını koydu valize, sahtesini çıkardı attı.
Anılarını, düşlerini, düşüşlerini, yükselişlerini koydu.
Hayallerini, ümitlerini en üste yerleştirdi.

Ceketini giydi üstüne,
Tren biletini cebine koydu.
Kravatını bağladı,
İğnesini taktı.
Saatine baktı:
Saat bilmem kaçı gösteriyordu.
Bavulunu kapattı,
Aldı eline.
Kapıyı açtı.
Varını dışarı koydu,
Yoğunu içeri.
Kapıyı kapattı.
Kendini yola koydu.
Düşüncelerini yola dağıttı.
Sonra bir bir topladı.
Yine dağıttı.
Trenin acı ıslığını duydu.
Valizini trene koydu.
Yola çıkıp da düşüncelerini toplamaya başlayınca
Kaçırdı treni.
Hayalleri de umutları da trene binip gitti.
Koştu arkasından koştu.
Çiçek kurusu el salladı.
O düştü.
Dağıldı düşünceleri raylara.
Ayağa kalktı,
Hepsini bir bir topladı.
Koştu evine.
Açtı kapıyı.
Yokları dışarı kaçtı,
Varı girdi içeri.
Kapıyı kapattı.
Sahtesini attı camdan dışarı,
Bir tek aslı kaldı.