Küçük Gülümsemelerdi

Küçük gülümsemelerdi üzerimize yağan
Kurşun grisi akşamlarında İstanbul'un
Ve damağımızda
İki bisküvi arasında sıkıştırılmış lokumun tadı
Henüz kirletilmemişti düşler
Düşlerde henüz sansür yoktu
Ve bedavaydı
Çamurlu sokaklarda düşüp dizini kanatmak

Yandan çarklı bir vapur geçerdi evimizin üzerinden
Babam yandan çarklı içerdi kahveyi
Çarkın nasıl döndüğünü bilmezdim
Ve aşk
Siyah beyaz filmlerde
Abilerle ablaların dudaklarının değmesiydi birbirine
SON yazmadan hemen önce

Perşembe gecelerinin
Radyo tiyatrosu kokan saatleri
Karışırdı sobanın üstünde kavrulan
Çift bıçak atılmış kestaneye
Sokaktan bağırarak geçen gazeteci çocuk
Bozacı amca
Elinde çıngırağı ile yoğurtçu
Bahçemizde bir horoz iki tavuk
Derme çatma bir kümes
Ve nedense bile bile
Her gece zehirli elmayı yiyen Pamuk Prenses

Özgür düşleri vardı çocukluğumun
Altımda beyaz yeleli bir at
Düşman kovalardım
Bizim sokağa gelen
Aşağı sokağın çocuklarını
Ve nedense sonunda
Hep beni öperdi komşunun kızı
Ağzı yediği şekerden yapış yapış
Erik imsi memeleri
Sanırım en güzel hazdı
İlk erkekliğin mastürbasyon geceleri

Küçük gülümsemelerdi üzerimize yağan
Kurşun grisi zamanlarda
Bayram sabahlarında İstanbul'un
Yarım yamalak alınan abdestler
Babanın yanında acemice kılınan namaz sonrası
Akşama dek süren el öpmeler

Küçük gülümsemelerdi üzerimize yağan
Büyük düşler taşıyan küçücük yüreğimize
Acımasızca çarpan
Çocuk dünyamızda ne nefret ne de aşk vardı
Nefret; çişimizeydi
Olur olmaz yerde gelir diye
Aşk; elma şekerine
Bir de beyaz perdeye yansıyan hayali sevgiliye
İhanetle tanışmamıştık
İnsana özgü o çılgınlığı
Yani korkuyu tatmamıştık

Küçük gülümsemelerdi üzerimize yağan
Henüz kurşunla karşılaşmamıştık
Kurşun grisi günler boyu İstanbul'da
Ve damağımızda
Tuzlu fıstık, kırmızı şarap tadı, yavan ekmek
Bilmem kaç volt cereyan askı falaka
Büyüdük
Ve bedavaydı
Dilediğince ağlayıp
Kim bilir ölmek...

Küçük gülümsemelerdi
Küçük gülümsemeler
Küçük gülümseme
Küçük gülümse
Küçük gülüm
Küçük
Küçüğüm...