İhtiyar
Sordum bir gün ihtiyara
Henüz havalar kararmadan
yarasalar üşüşmeden siyahlara
kuşlar dönmeden yuvalarına
Güneş kızılken
Mavi gökyüzünün beyaz bulutlarına bakarak
?'Nedir bu değirmeni andırırcasına tekdüze dönen yaşam? ''
Sakin sakin süzerek
Usulca baktı bana
Sonra söğüt ağaçları arasında gezdirdi
kahverengi gözlerini
Hafif ve gizem dolu gülümsemesi
boz sakalı arasında belirdi
Yüzündeki yaşlı yorgunluğu hissedebiliyordum
Üst cebinde
yaprakları dikenleriyle bir olan
solmaya yüz tutmuş gülü
fırlatarak denizin maviliklerine
?'işte budur düzen''dedi işte bu
sıkarak yumruklarını
Gözleri ateş gibi yanıp sönmüştü
Şah damarı fırlayacakmış gibi
morca bir kan kanalı
ve gözlerindeki korkunç ışıltı
Ama hiçbir şey anlamamıştım
Karamsarlığımın nice depremler yaşadığını hissettim
kırılırken umutlarım
Gözlerimdeki umutsuz öfkeyi silercesine
Titrek titrek kımıldandı
Kin kusarcasına haykırdı o an
?'Hayatın her alanında mücadele vardır
Şu anda bile düşüncelerimiz mücadele halindedir
Ulaşmaksa en iyiye
çabalamalı
Yaşamaksa özgürce
hırslanmalı
kafa tutmalı
karşı durmalı korkusuzca...''diye bağırıp
?'Bütün varlığını
coşkunluğunu
yürekliliğini
dışa dökmeli insan
Hüzündür
sismavisidir gece
Sabah yıldızını uğurlarken
güzün yeşeren çiçeklerini düşün
Korku
öfke
bilinçsiz
çaresiz karşı duruş
haindir kuytularda
cesaret yitiktir
Fakat sen aldırma
Düştükçe kalkmayı öğrenmeli
söndükçe parlamayı
silah doğrultulmuşsa
tetik çekilmeli evlat...''
İbrahim Deniz Aslan
İbrahim Deniz Aslan şiirleri