Sevgiliye...
Sevgiliye...
bi kapılar bilirim yalnız
öyle böyle değil
ardına kadar açık bırakılmış
bi de bilirim ki
kilidini örümcekler sarmış...
Şimdi
duyduğunca
alaca gün ağartısındaki
bu kimligini unuttuğumuz
kus seslerini,
bir yalnızlık türküsü yaslanır
yüreğime
dumanları ki hiç tütmez olmustur
mart ayının
insan değil mi ki ısıinabilmek için
gövdem gibi odunlari paralar da
bosuna boşuna atarmiş sobalara
ama soğuk ama yine buz ayaz...
köşe başlari tutulmus sonra
sokaklarin bir ucu deniz
bir ucu çıkılmaz olmuş
gök kızıl mı kızıl
kurtlar pusuda...
SEN, SEN ki
unuttugumca beyaz
andığımca yine beyaz bir film
gibi geçiyorsun
evimin önünden
yaramaz çocuklar
oynaşıyor bahçemde
ve bahçemde gölgesi ağır geliyor
bu baharın
bu mısraların....
15.01.1998/gelibolu
Zafer Adak
Zafer Adak şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.