Ben Şairim
Ben şairim
Gözyaşı susuzluğunda yollara düşerim
Üzerimde inceden bir hırka
Şimdi kış vakti
Sultanahmedde üşürüm
Dost edinir cıgara tüttürürüm
Genzimi yakar kızıl alevi
Bir yaban kestanesi kestiririm gözüme
Seyreder hüzünlenirim
Ben şairim
Bir parça boşveririm hayatı
Donmuş akşamda su birikintisi ararım
Bulsam sokacağım ayağımı
Yapraklar adımı haykırır sessizce
Dostlarıma sitem ederim telli telsiz, belli belirsiz
Ucuz yalanlar uydururum kendime
Gülümserim
Ben şairim
Yolculuğa çıkarım çiğlenmiş sabahın ilk horozlarıyla
Koklanacak en güzel vakitlerdir
Ciğerlerime doldururum İstanbul'u
Garip bir hasret tokmaklanır beynime
İstanbul gözlerimde tüter
Ben şairim
Efkarlara para yatırırım
Kavalsız cedelleşirim duygularımla
Avuçlarımı elmacık kemiklerime mıhlar
Bir iki kalem deviririm sayfalarda
Ben şairim
Çiçektozlarına yapışırım Nisan da
Haziran sıcağını aşk ateşi sanırım
Yakalarımı kaldırırım Eylül yağmurlarında
Aralığın beyazlığında yalnız ayak izlerim
Ve aşık olurum senenin on iki ayında
İrfan Kaya
İrfan Kaya şiirleri