Bülbülün Vatanı

Yalan değil!
Râvisi bir şair olsa da,
Duisburg`da bülbüllerin öttüğü
Yalan değil.

/Ah gün görmüş dağlarım ah!
Sokağı olmayan kentler kurulurmuş
Kim anlayabilir
Kavunların artık tatlanmadığı ovada/

Türküsünü çağırıp,
Şiirler koşarak;
Aldattığımızı sandık
Hezâr-ı nağmekârı.
Ne O anladı bizi,
Ne kendimiz.
Özünü aldatmaktır
Bir bakıma riyâ
Yorumcusu olmasa da
Yaşadığımız şeydir rüyâ.

`Eşin` yok, `âşiyânın` yok
`Baharın` yok ki
Beklemedin.

Kâbil`in öğretmeni lâzım
Senin maarifetin değil.
Yalnız onu öğrendik.
Simsiyah tarlalara
Mübârek yağmurlar yağarken.

Seher nâlelerin
Tek çizgi bırakmamış
Yürek levhâsında.
Hakikatten ve merhametten
Tek çizgi!

/Ah engin denizlerim ah!
Sevgililer gördünüz âşığından rüşvet alan.
Köyünün köpekleri ısırıldı./

Kadrini bilen yerde açar gül.
Ellerimiz kan içinde
Gül şiirleri söyleriz biz

Sen gül dalına konarsın Duisburg`da