Ses Veremiyoruz Sesverin
Ben bir cesedim
Ruhum kolayca sıyrılıp gitti
Beton yıkıntılar arasından
Ben nefes bile alamadım
Etim kemiğim ciğerim ezildi
Yerim göğüm ağrı oldu
Sesimi duyuramadım.
Yaşamak ne kadar güzeldi oysa
Kokuştum
Etim kemiğim dağıldı.
Ellerimizle yaptığımız makinalar
Aldı savurdu beni çukurlara
Kireçle örtüldüm sonra
Çiçeklerle selvilerle donatılmıyormuş gömütler
Ömrümüz çimento demir kıymetinde değilmiş
Betonlar, makinalar, karteller, tröstler
Sürdürecekmiş bu güzel yaşamı
Bizler nasıl olsa ceset kalacakmışız.
Duyan gören ne varsa uzak kalacakmış nefes almaktan
Güneşli bir eylül sabahı
kurtlanmış enkaz cesetleri
çiçek açacak baharda
güzel düşünmek lazım.
Sosyalizm çöktü diyorlar peki depremde çöken neydi.
Yasemin Yarar
Yasemin Yarar şiirleri