Sonbahar Büyüsü

Ben sevdâya bir sonbahar büyüsüyle tutuldum.
Çözülmez,hislerimi kördüğüme çevirdi.
Guruplarda kalbimi her bahar yorgun buldum.
Hayalimde ne kadar umut varsa devirdi.

Ütopyaydı sevilmek,özlemimin burcunda.
Ruhuma bilmiyorum kim düşürdü gölgeyi.
Boşa bekliyor biri sonsuzluğun ucunda,
Umutları yıpranmış,hükümsüz bir belgeyi.

Kim yazdı,okuyacak kim belirsiz ruhumu?
Sayfaları özlemden,mürekkebi gözyaşı.
Hep çıkmaza çevirdi,korkularım yolumu.
Kimseye bildiremem ufkumdaki telaşı.
04-07-2000 Kayseri

Kadir Karaman