Mahkum Beste

Senden başka herkesi sildim,ittim elimle.
İstersen sev,sevmezsen cezâlandır ölümle.
Direnemem,îtiraz edemem bu hâlimle.
Feşedilmiş,işgalde çiğnediğin yer mülküm.
Kıymetini bilmezsen ver geriye,ver mülküm.

Yanar,yakar bir yangın başlattın ki özümde.
Adını tekrarlarım,her nefes,her sözümde.
Ne makam ne de imkân,hiçbir şey yok gözümde.
Kime şöyle bir baksam,sâhiplenir,der mülküm.
Kıymetini bilmezsen ver geriye,ver mülküm.

Gölgende aşk dilenen avuç açmış kimseyim.
Vereceksen kendin ver,bilmem,nasıl isteyim?
Sen güftesin,ben sana mahkum,mecbur besteyim.
Kendi mülküm kalmadı,senin oldu her mülküm.
Kıymetini bilmezsen ver geriye,ver mülküm.

Kadir Karaman