İnsanım
Öfkelerin azabı çekilmiyor
sukuta kurşuna atıyorum gecelerde.
ve albenisini kaybetmiş dünya
sonra çocukluk sevgilerim,
bir yokluk içinde kayboluyor ümitlerim.
Yıldızların isyanı dillerde
Çaresiz bir saltanat: kaldırımlara yansıyan isyanım
Düşündüm de:
Ölmekle kalmak arasında ki bu şarkı...
İnsanım!
Oysa tam gibi bütün duvarlar
Bütün dostlar can gibi
Sevdanın hükümranlığı bitmiş bu şehirde
Bütün kelimeler girdapta
Bütün şarkılar notasız
Umutlarımı çaldın şehir
Düşünceler rotasız
Mutluluklar çelme attı; gülmeye yok zamanım
Düşündüm de:
Ölmek bile kalmaktan zor.
İnsanım!
Mustafa Çelebi ÇETİNKAYA
01 Kasım 2002
Ostim (20: 35)
Mustafa Çelebi Çetinkaya
Mustafa Çelebi Çetinkaya şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.