Anatomi

Bir inadım kaldı eskiyip değişmeyen,
Bir de kahrolası gururum.
Kelepir bir hayatla, ucube bir dünya arasında
Gidip gelen eski bir taka misali yaşarım, yaşamaksa

Zaten karanlık geceler misâli bahtım
Ve loş odalar gibi şansım var diye diye, düşmedim mi bu hallere?
Düştüm ya! ... Hem de tepe taklak, kıç üstü
Öyleyse? Hâla nedir bu kibir, ne bu tafra ve bu naz?

Kime anlatıyorum ki bunları? Kendime mi? Hayır, ben zaten biliyorum
Size mi? Ne mümkün, zaten size ne ki benden...
Bazen kendimi düşler ülkesinde yaşayan bir figüran
Veya beyin tokluğuna çalışan, bir gariban sanmam niye?

Sahi ne anlatacaktım da unuttum ki? Soru işaretleriyle dolu
Onlarca satır... Ne diyor, ya da ne anlatmaya çalışıyor?
Çok ama çok şey var gizemlerin altında yatan
Aslına gelirsek anlatılan, kocaman bir boşluk, tıpatıp zihnim gibi

Ne eski hikayeler, ne süslü kinayeler anlatamaz derdimi
Zaten derdim dert değil, yalnız gönül avuntusudur.
Yaptığım hataları, yalanlarla boyayıp
Kendimi kandırmamın nihai sonucudur

Uzunca zaman olmuş, bir şiir yazmayalı
İyi mi kötü mü bilmem, ama bitiyor işte
Belki aşkımın, belki de kendimin anatomisi
Yazdıklarım, bildiklerim, hissettiklerim. Belki...

14.05.1996