Hatır İçin

Kavurucu sıcakta bir serinlik, akıp gider
Yanağımdan dudağıma doğru, usulca
Bazen de bir rehavet, bunaltır yakar içimi
Kara kışın ortasında, buz tutmuşken kulağım

Sade ve sakin, ama benim olan bir hayat bu
Kim ne derse desin, fark etmez ki
Yaşayan da benim, yaşanan da
Numunelik bana mahsus değildir, artık anladım

Sahte gülüşlerimin altında ezilen bir yorgun yürek,
Yorgun yüreğimin içindeyse, mahzun bir sevda
Yatar yıllardır süren esaret hayatını
Prangasız, zincirsiz, hücresiz ve yapyalnız

Şeytanlar dolaşıp dururken başucumda
Sallanır şakul gibi argın bitik yüreğim
Tutunacak bir dostu hayal edip dururken
Sahipsizlik sarar, baştan aşağı beni

Sonra beliren bir hayal, baştan sona sen
Yakılıp, yıkılıp toz olan umutlarımla birlikte
Sevincinle, hüznünle gelirsin bana
Rüyayla karışık, umarsız ve tutarsız

Ama yaşamın rengini sezebiliyorum her şeye rağmen
Duyabiliyorum, kuşların sesini ve kokusunu humusun
Ve en önemlisi; Gülebiliyorum arsızca, korkusuzca
Sevebiliyorum, sevdiğimi, sevebildiğimce

Bu yüzden ki, yaşıyorum tüm güzellikleri
İstesem de, istemesem de yaşamayı
Bir kaç umut ya da insan adına
Belki bir bayrak, bir avuç toprak uğruna...

05.10.1996