Babama Yazilmis Bir Mektup

29 mayis 2002 de babama yazilmis bir mektup:

babacim hayat kehribar tesbih gibi cektikce gunlerimiz geciyor...ve nasilsin sorulari sacma geliyor...sen bana iyiyim diye bir yalan soyleyebilirsin buna inaniyorum diyemem ama gercekten cok ozledim.nerdeyse 4 ay oldu gorusmeyeli...En son gorustugumuzden beri cok acilardan gectik.Baba ben buyudukce seni de buyuttum.Acilar demek insanin bogazinda birakacak kelimeleri dugumluyor.Once cok korktum annemi kaybetmekten kanser denen illetin sevdikleri elimden almasiyla usandim.yer sarsintisinin sevdiklerimi almasinida buna eklersen.simdi en zor gunlerimde yanimda olan sen...canim babam oglun zayifladi adam oluor galiba kalin kalin kitaplar okuyacaksin baban gibi dedigin gunleri unutmam.okuyorum baba.insanlari kaybettigimiz zaman neden uzuluyoruz.Aliskanlik mi? cok sevmekten mi? bana her zaman iyi guzeli degil bana nasil insan olunacaginin tarifini verdin.sonra tanidiklarimizi yitirdik.annemi yitirmekten cok korktum.kimse yanimda yoktu.bilirsin o siralar gozlerim bagli gencligimin en guzel anlari bir bayan seviyordum.sonra onu yasarken yitirmek agrima gitti.bu arada herzaman bana yardimci oldun ask hayatimda da.bir babadan cok arkadas gibiydin.simdi hersey guzel.projelerim bitiyor.ama bir kur eksik tamamladim.Bu arada sigarayi azalttim.bu arada eylulde hazirlik bitirme sinavlarina girecegim.yazin oglun siki calisacak.sende bir istegim var...eline gecerse bir kagit bir zarf bir kaset icinde keman esliginde bir sarki olsun? birazda senin sesinden korfezin kokusundan annemin kahkahasindan ve ufakligin tokali saclarini unutma.biliyorsun babacim yakinim da sana bahsettigim bir fenerli iskele yok.ve hayatimda bir insanda yok yalnizligimi paylasabilicegim.bir sen varsin.birde annem hepinizi butun aydinligimla kucaklarim...

oglun

Hüseyin Cayıklı