Buhran
Bir çocuk mu olsaydım,
Bunamış bir ihtiyar mı?
Hiç biri cazip değil mi yoksa
Şimdiden...
Nedir bu bezginlik,
Nedir bu gariplik?
Yoksa yorulup düştüm mü
Bilmeden...
Bazen utanıyorum kendimden,
Korkuyorum bazen her şeyden
Ve hatta uzak
Çok uzak olmak istiyorum
Herkesten...
Bir göl kenarında,
Yapayalnız dolaşmak istiyor canım.
Yapayalnız gezmek...
Mevsim kış olsun istiyorum,
Soğuk, yüzüme vursun,
Soğuk kesmesin ama...
O gölün kenarında sonra,
Evler olsun ufak tefek...
Hava akşama doğru,
Kararır gibi olsun...
O ufacık evlerde,
Ufacık ışıklar yansın...
Bilmeyeyim içlerini,
Dışarıdan seyredeyim yalnızca...
İnsan görmek istemiyor canım nedense...
Yapayalnız olayım.
Mevsimlerden kış olsun,
Soğuk yüzüme vursun...
Kuş yuvaları olsun evlerin damlarında...
Kuşları göçmüş olsun.
Yapayalnız yuvalar göreyim,
Kuş bile görmek istemiyor canım...
Bir acayip haldeyim,
Kütleşmişçesine duygularım.
Ne ses olsun orada, ne hareket...
Göl, hafifçe dalgalansın sadece,
Ve yüzüme rüzgar vursun...
Yürür müyüm gölün kenarında,
Dikilir miyim,
Bilmiyorum.
Tek istediğim,
Ufak evlerin, uzaktan seçilen ufak ışıkları...
Çatılarında kar olsun...
Bembeyaz olsun karlar,
Tertemiz...
Bir de onları düşünmeyeyim.
Kuş bile duymak istemiyor canım,
Sadece dalgaların hafif sesi duyulsun...
Gölün sığlarında yürümek isterdi belki canım,
Ama üşürüm,
O kalsın...
Sadece seyretmek istiyorum şimdilik,
Ve ellerim bomboş olsun...
Ağaçların yaprakları dökülmüş olsun.
Yaprak sesi bile duymak istemiyorum.
Dallarda bembeyaz karlar,
Yüzüme rüzgar vursun...
Soğuktan kızarsın yanaklarım.
Nefesimle ısınayım.
Ama çok sıcak olmasın o bile...
Düşünmek istemiyorum hiçbir şeyi...
Kuş sesi bile duymak istemiyorum.
Kuş yuvalarında kar olsun...
Evlerin ışıkları sabaha kadar yanmasın.
Kendimi yalnız hissederim sonra,
Kıskanırım...
İnsan görmek istemiyor gerçi canım,
Yalnızca yüzüme rüzgar vursun...
Bağırmak istiyorum!
İnsanların duymasından korkmadan...
Ağlamak istiyorum hıçkıra hıçkıra!
Göl sularını tekmelemek!
Kimse duymasın sesimi,
Ne insanlar, ne kuşlar...
Haykırayım doya doya,
Göl bilsin sadece, bir de O...
Yorgun düşünce tüm bunlardan,
Ne yaparım bilmiyorum...
Yeter ki yapayalnız olayım,
Ve yüzüme rüzgar vursun...
Herkesten ve her şeyden uzakta...
Kendimden bile...
Aşktan, hasretten, sızıdan bile uzak...
Bir göl olsun sakin dalgalı bir de O...
Ve soğuk, yüzüme vursun...
ANKARA-1994
Neslihan Nur Türk
Neslihan Nur Türk şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.