Ölüme Pek Bir Şey Kalmadı Gönlüm

Gönlüme çok şeyler öğrettim ama
Şah olmadığını bilmedi gönlüm

O engin sevdanın bahçelerinde
Sabredip benimle olmadı gönlüm

Uyku çok olunca rü’yaya daldı
Ayılıp kendine gelmedi gönlüm

Bir ömür boyunca gezdi avâre
Yol azığını da almadı gönlüm

Kuru heveslerle oyalandı hep
Yazık, aşk gölüne dalmadı gönlüm

Bir sınavdır iki çizgi arası
Düşünüp saçını yolmadı gönlüm

Kendi görüntüsü onu korkutur
Aynadan kirleri silmedi gönlüm

Yaş gitti, güç bitti, vakit daraldı;
Aklını başına çalmadı gönlüm

Uyan gönlüm uyan, derin gafletten;
Ölüme pek bir şey kalmadı gönlüm

7.6.2005
Zaandam