Karambol

aşk diye
soğuk soğuk terler akıttık
sıcak sandığımız bencil kucaklarda

sevgi diye
içten içe küçümseyerek sarıldık
tüm dost bildiklerimize
ne sevilebildik
ne de sevmesini hissedebildik

mutlluk diye
girdik,
binbir çeşit,
çıkılmaz aynı zamanda da yanlış istikametli yollara
oysaki mutluluk bir adım ötemizdeydi
göremedik

tek bildiğimiz
umarsızca sırıtmaktı ağlamaklı halimize
bir de
ağlamasını bilsek...