Zamanımızın insanlığı

Şiir
1
Biri çıkmış, etrafında, sıkı bir dost arıyor,
Onu gören, öbürü ise, hemen yüz ceviriyor,
Baba oğulun dan, ana ise, kızın dan,
Herkes birbirinden, habersizce yaşıyor,
Yinede, kimse kimseye, bir şey sormuyor,

Söyle dostum, hadi Söyle
Acaba, bize neler oluyor,
Bu işlerin gerçeğini,
Söylermisin, kim biliyor.
2
Kurt bürünmüş posta, ben kuzuyum diyor,
Hep ezilen mazlum iken, zalim çığlık atıyor,
Kim kime, dum duma, olduk artık vesselam,
Yoksul ile garibanı, ve yetim ile öksüzü,
Hali nicedir diye, kimse arayıp sormuyor

Söyle dostum, hadi Söyle,
Acaba, bize neler oluyor,
Bu işlerin gerçeğini,
Söylermisin, kim biliyor.
3
Tüm insanlar birlikte, tuhaf şeyler yapıyor
Ürkekler ön sırada, yürekliler gerilerde duruyor,
Ceylanlar var kaplanın peşinden koşturuyor,
Kargalarsa, bülbül olmuş, ortalarda dolaşıyor,
Birde baktım çakallar, merhamet dileniyor,

Söyle dostum, hadi Söyle,
Acaba, bize neler oluyor,
Bu işlerin gerçeğini,
Söylermisin, kim biliyor.
4
Her gün camiye gidersin, hep ön saftasın,
Meyhanede ise yerin, devamlı baş kösede,
Ortalıkta görünmezsin, iş sana düştüğünde,
Ne biçimsin, nasıl tipsin, anlamadım vesselam,
Utanmazlık, edep, haya, hiç de kalmamış sende,

Söyle dostum, hadi Söyle,
Acaba, bize neler oluyor,
Bu işlerin gerçeğini,
Söylermisin, kim biliyor.
5
Sen selam verirsin, o önüne bakıyor,
Hal hatır sorarsın, o zamanım yok diyor,
Bir sır veriyorsun, cümle alem duyuyor,
Bu ne hikmet nasıl cüret, anlamadım vesselam,
Herkes bir yol tutturmuş, hedefsizce ilerliyor.

Söyle dostum, hadi Söyle,
Acaba, bize neler oluyor,
Bu işlerin gerçeğini,
Söylermisin, kim biliyor.
6
Bu gidiş gidiş değil, her şey harap oluyor,
Olanca tüm değerimiz, çürüdükce çöküyor,
Vicdan, duygu, merhamet, hepten talan oluyor,
Umurun da değil kimsenin, incelirse kopsun diyor,
Ne gündeyiz, ne ederiz, anlamadım vesselam,
......Zamanımızın insanlığı.......
işte buna deniyor..! ! ! işte buna deniyor..! ! !