Hüsrandaki insan Dini Siir

Ş i i R
1
Ufacıktın, küçücüktün, hemde pek afacan,
Yetişince otuz ? kırkında oldun pek yaman,
Malı, mülkü durmadan, sendin, üst üste yığan,
Hiç doymazdın,küpler boşalmadan, dolardı bir an,
Öyleki sen ta kendisi, her şeyi karıştırıp, herkesi soyan,
Çoğalt sakın ne varsa, aldırma nasıl olsa, yok hesap soran?!!!

2
Alın teri dökmeye, sen hiç bir an yanaşmadın,
Çalışıp, çabalamaya, oysa asla uğraşmadın,
Hep kılıfına uydurup,her zaman kolayına kaçtın,
Millet kazanıp biriktirdi, sen lüp dedin cebe attın,
Tabii, çünkü sen uyanıktın, ötekileri hep aldattın,
Bir kerede devlet- millet için zerre kadar şey yapmadın...!!!

3
Konu komşu, hep yıllarca, akşam sabah aç, açık gezdi,
Senin ise, yedi göbek sülalen keyif çatıp bolluktan bezdi,
Yatlar katlar,apartmanlar,villalar ne varsa hepsi senindi,
Emrinde uzak, yakın,her yer, anında şıp dedi uçağın indi,
Derdin yok, kasavetin yok, ne olacak bunlar senin zevkindi?!!!

4
işte bütün yıllarını, hep böyle geçirdin,
Yalnız benim, birden bende olsun istedin,
Helal haram ayırmadın,orasını düşünmedin,
Hak nedir, hukuk nedir, onu zaten gözetmedin,
Niçin böyle yaptın, kime idi kinin, ne idi senin derdin,
Sonun ne olur, nereye kadar, bunu asla bilemedin?!!!

5
Gün geldi, güz oldu artık, hayatın olmuş hazan,
Şimdi her minarede veriliyor, gör bak son selan,
Suyunda ısınıyor,fokur fokur kaynamakta kazan,
Yıkayacaklar son kez seni, hazırlanmış bile hocan,
Sessizce seni bekler durur, mezarlıktaki taş musallan,
Yakındır mahşerde, gün olur kurulacak unutma mizan?!!!
Ne desem, ne söylesem, O kadar ettinki kendini hüsran,
Sana da, ve senin gibilere de, derki ancak Ramazan,
HÜSRANDAKi Insan...!!! HÜSRANDAKi iNSAN..!!!
Hüsran olan insan?? hüsran olan insan???
Yazık ettin kedine eeyyy?HÜSRANDAKi iNSAN ..!!!!!!!

Yazan : Ramazan Kocapınar