Helalim
Dinleyin derdimi ey dostlar!
Benim al yanaklı bal dudaklı bir yarim var.
Bir güldü mü;
Gül açar yüzünde,
Yeniden varolurum inanın, onu her gördüğümde.
Onu ilk tanımam bir akşam üstüydü,
Her zamanki gibi yorgun bir iş dönüşüydü,
Sanki yıllardır aradığım güneş oydu,
İlk görüşte ışığı kalbime doğmuştu.
O günden sonra
Gözlerinde dinlendim,
Sesinde huzur buldum.
Karar verdim, helalim olmalıydı,
O'nu hep sevecektim.
Uğruna;
Dağları düz,
Geceleri gündüz edecektim.
Bir gün açıldım O'na ansızın,çekinerek
Gözlerinin içi gülmüştü farkında olmadan,
Zaten hiç bir şey diyemedi ardından,
Ben her fırsatta söyledim sevdiğimi,
O ne inkar etti,ne söyleyebildi.
Çünkü söylememeliydi,
Sevgisi çok değerliydi,
Onu her önüne gelene vermemeliydi.
Haklıydı, çünkü; yıllardır korumuştu onu,
Bu yüzden O'na hep hak verdim,
Ama benim sevgimde en az onunki kadar değerliydi,
Ve O,sevgime en layık insandı,
Mücadele etmeliydim,direnmeliydim,
Direndim,
Direndikçe sevgim yüceldi, sığmaz oldu içime,
Ama O'nun gözünde küçülmüştüm alabildiğine,
Önce kendini inandırdı,daha doğrusu kandırdı,
Hislerinin sevgi olmadığına,
Sonra beni inandırmaya çalıştı,
İnanmadım ben, asla inanamam buna,
Ama;
Alıştırmalıydım kendimi yokluğuna.
Çünkü; hiçbir şey gelmiyordu elimden,
Çaresizdim,hiç böyle olmamıştım,
Tek ümidim;
İki damla yaştı gözlerinden süzülen.
Aslında O hiç ümit vermedi sözleriyle,
Oysa neler görürdüm O'nun gözlerinde...
Ardından umutlarım bir dağ gibi devleşti,
O ise onları alıp,
Bir bardak suya bırakıvermişti.
Önce sevdi,
Sonra,değilmiş dedi,
Velhasıl, ipe unu işte böyle serdi,
Sonra hastalandı iki hafta boyunca,
Sevgisi bir hastalık mikrobumuydu acaba,
Attı onu iki haftada içinden,
O gün bu gün kaçırdı gözlerini benden.
Sanırım, o mikrop benden ona bulaştı,
Bu yüzden hep o günden sonra benden kaçtı,
Beni kendimle baş başa bıraktı...
Artık görmek bile istemiyordu beni,
Sanki O değildi artık,
Ya da ben ben değildim.
Yılmadım, kapıdan kovdu bacadan girdim,
Konuşmak istemese de aradım,
Ama dedim ya,
Başka birisiydi konuştuğum.,
Sözleriyle kalbimi lime lime ediyor,
Ardından kanayan yaralarıma limon sıkıyordu,
İçim sızlıyordu,
Her gün ölüyordum,
O'nun istediği de oydu zaten.
Kendi içinde öldürdüğünün yanına göndermek istiyordu,
Benim bir suretimi de...
Ama biliyorum ki;
Bana ?evet? dediğinde,
Yaralarımı bir bir saracaktı,
Bir bakışı yeterdi beni diriltmeye...
Her canım deyişinde yeniden doğacaktım..
İşte bu nedenle
Ben de ona hep ?canım? diyorum.
Hep sevdiğimi söylüyorum.
O beni diriltebildiğine göre,
Ben de O'nu diriltebilirdim
Çünkü O kalbimde
Ve kendi kalbinde hala yaşıyordu...
(ZONGULDAK,TEMMUZ 2000)
Yalçın Kaya
Yalçın Kaya şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.