Şimdi liseli olmak vardı...

Her şeyi görebildiğim,her şeyin farkına vardığım şu zamanda,
Dostlarımdan ayrı yollara gittiğim bu zamanda,
Yaşamın acı dolu gerçeklerini anladığım şu anlarda,
Şimdi liseli olmak vardı....

Karmaşık problemlerin üstesinden gelip on almak yazılıdan,
Edebiyatta şairane sözler etmek ve beğenmek kendini,
Yardım etmek,yüzlerce genç kıza ve oğlanlara,
Sağlamak mutlu olmalarını ve ağlamak sevinçten,
Bilgece karşılıklar vermek öğretmenlere,
Şaşırtmak onları,sıkıştırmak onları bir köşeye,
Yıkmak okulun anlayamadığım,anlamsız tabularını,
Ama sevmek tüm insanları,öğretmenleri ve öğrencileri,
Tabuları yıkmalısın ki,yapıcı olabilesin,
Bir şeyler üretebilmelisin,kalkmalısın ayağa,
Öğrenmelisin sevmeyi,paylaşmalısın mutluluğu herkesle,
Korkusuzca hareket etmelisin,istediğini öpmelisin,kırmadan onları,
Dolaşmalısın el ele,aydınlatmalısın onları,
Hiç sönmeyecek bir mum gibi,
İnsanlarla arandaki farkları değil,
Ortak yönleri görmelisin,sevmelisin en kötüyü,
Olmazsa yapılması gerekenler,olmaz istediklerin...

Sırana oturup yapmalısın işini,stressiz,kalma korkusu olmadan,
Atılma korkusu olmadan,reddedilme korkusu olmadan,
Tek korktuğun şey olmalı;insanları incitmek,
Kalbini kırmak bir insanın,acı vermeli sana,
İşte böyle bir liseli olmak vardı şimdi,
Şimdi liseli olmak,
Liseli olmak vardı şimdi...