Şairler | Şiirler

Giz

sonuncu baharı da götürüyor kuşlar
gökler tutunamıyor bu gidişe

ellerinde kırılan kızıl gül
bir güvercin korkusu sızıyor içime

medusa bakışlarındaki ürkü
seni bir ceylan kılmıyor

isyan geriliyor sokaklara
hüznümü yağmalıyor hayalin

hiç bir dilde karşılığım yok
aynalar yansıtmıyor yüzümü

aynalar yüzümün karanlığında
rüyalarım kadim bir geçmiş

ay dökülüyor penceremden
bir şehir kadar uzaktasın

yağmurdan kaçmamam gerektiğini
bir yaz akşamında anlıyorum

dalıp sarı yapraklarına
sessizliği karıştıran ağaçların

ıssızlık iniyor perde perde
cinsiyetsiz tarihler düşüyor ceplerimden

nabzım durmuş gibi
yaşadığım anlaşılıyor ve öldürülüyorum

Halil İbrahim Karakaya

 

Halil İbrahim Karakaya şiirleri

 

Populer Şairler