Yaşamaktan Bir Şeyler Umarak

Günler daralıp kısaldı,
Şimdi hep geçmişe bakıyorum.
Bakışlarımdaki bulanıklık
Yavaşlayan zamanlardan mı ?
?Durdurun dünyayı inecek var.?
Yalnız bırakmayın beni anılar1..
yaşadıklarım içinde ilklerim.
Köylerim, kentlerim, evlerim,
ilk sevgilerim , sevgilililerim,
Doğdugum ev, ABC'yi öğrendiğim okul,
Düşerken içine, yüzmeyi öğrendiğim dere!
Annemin ninnisi ve kulağımı çekmesi!
Yitik zamanlarda kaldı bir bir .
Biçimler, ilişkiler, sesler, birbirini izledi;
Yeni biçimler, yeni ilişkiler, yeni sesler,
Yeniden yeni biçimler, yeni ilişkiler, yeni sesler!
Ardarda birbirine eklendi.
Zaman mı geçiyor , yoksa ben mi eskidim.
Sonu belirsiz bir yaşam uğruna,
Zamanı lime lime dilimledim.
Şöyle bir bakınca geriye dönüp;
Ekmeklerin küçülüşünde, ederinde
Kurşun kalemimin yaza yaza bitişinde
Görüyorum, zamanın insanı ezip geçtiğini.
Zamanı doyumsuzca tüketirken,
Tükettiğimiz aslında kendimizden bir parça.
Yaşamaya başladığımızı sandığımız an,
Kendimizi yaşamdan koparıp attığımız an oluyor,
Dar aralıklarda, yaşamaktan bir şeyler umarak.
999 EYLÜL- ANTALYA