İnce Büyü
Gökyüzü siyah deniz
Ay oyuncak gemi
Ama ben çocuk değilim
Kayıp olan her şey senin avucunda
Bütün yarımlar
Görkemli tablonun can alıcı rengi
Güzel çocuğun gözlerindeki gülüş
Yıldız kaydığında tutulan dilek
Umudun bittiği yerdeki yürek kıpırtısı
Hepsi
Hepsi ellerine gizlenip gülümsüyor
Sana ait bir erguvan kokusu nefesime konuyor
Düşlerime el koydun
Mısralar daralıyor
Bütün gerçeğini topla ve yok ol!
Bir hiç ol
Sıradan eski, aranmayan
Ama gökyüzü bir kere deliliğe alıştı
Bir el gök gürültüsü, bir ölü
Gündüz gözlerini üzemiyorum
Neden senden öte seni sezemiyorum?
Adını neden denizlere yazamıyorum?
..............
Yıldızlarım hürdü
Daha bulutları görmeden gökte
Hazırlıksız hüzünler kucağıma döküldü
Bütün renkleri gözlerinden kavradım
İşte o zaman alkışladım kendimi
Sapandaki taş daldaki kuşu vurdu
Hiç incinmedim
Hiç zamana boğmadım kendimi
Hikayemin içinden bir gezgini geçirdim
Taşın toprağın içi boşaldı birden
İçim boşaldı
Rahatladım sanki
Aşkı böyle yağmur gibi omuzumda taşımak
Hafif sağanaklarla
Yo hayır
Ben bunu hak etmedim
Hayır
Daha gök çatlamadı
Bulutların gözü kara hala
Olmazlar ortalıkta kol geziyor
Bir elim şehrin başını okşuyor
Bir elim içimi yağmalıyor
İçimdeki toprak kayıyor
Durduramıyorum
Bir türlü ince büyüyü bozamıyorum
Neden senden öte seni sezemiyorum?
Adını neden denizlere yazamıyorum?
Hafsa Özarslan
Hafsa Özarslan şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.