İki Kişilik Boşluk
Bomboş sokaklardan topladım boşluğu,
Bir ,geceyarısı düşünde gördüm.
Kocaman düşünceler içinde,
Bomboş gökyüzünde,
Dolu dolu boşluklar içimde doğdu.
Onları bir dağa yükledim,
Gücü yetmedi taşımaya,
Bulutlara verdim boşluklarımı,
Tufana tuttular yeryüzünü.
Sığdıramadım tüm güzellikleri
Boşluklarıma,bomboş düşüncelerle.
Kıyısındaydım yalnızlığın,
Kin mi, nefret mi,istek mi sevgi mi?
Beklediğim ve düşlediğim.
Ne bilinmez bir dert,
Ne bilinmez bir utanç bu.
Yaşamaktan utanır mı boşluklar?
Tüm yitik duygular tek başına,
Ve tek başıma yüklendim;
Acıları,güzellikleri,
Anlatılası sevgi sözcükleri,
Söylenesi ve kahredesi yılgınlıklar.
Buz tutmuş bir nehrin tam ortasında sanki,
Bir ben varım sanki,ilmiği boynuna geçmiş,
Son sözünü söylemeye utanan.
Dopdolu boşluklar var yüreğimde.
İstemiştim;
İstemiştim hep yalnızlığı,en derin sorgularla.
Sevmiştim korkuyu,sevmiştim deliliği,
Deliliğin tüm vurdumduymaz aymazlığıyla..
Bir menekşede yaşardım boşluğumu,
Bazen birçift kahverengi gözde.
Kızgın yaz güneşi altında tane tane
Dökülürdü içimden,kahrolası
Ve sevilesi boşkluklar.
Upuzun bir özlemi çekerdi canım,
Ve kısacık bir ömüre vururdum yalnızlığımı.
Var olan herşey zıtlıklarıyla buluşurdu yüreğimde,
Bir yargıç edasıyla ayırırdım içlerinden,
En sağlam en doğru boşlukları.
Dizerdim onları gecelere,gündüzlere,
Ve ruhumun en boş yerlerine.
Aradığımı yinede bulamazdım,hep eksikti.
Bir eksiklik vardı içlerinde.
Tam son kapıyıda örtecekken,dönmemesine..
İnce bir ses duydum yardım ister gibi,
Ya da yardım etmek ister gibi.
Çekinir bir sesle konuştu benimle.
Kabul edersen eğer,
Yalnız başıma taşıyamadığım boşluklarımı,
Var mısın benimle paylaşmaya?
En dolu ,iki kişilik boşluklara...
Erol Özkan
Erol Özkan şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.