Muamma

Ah keşke yine çocuk olsam
Takılıp düşünce, arabam kırılınca
Dedem beni dövünce ağlasam...
Yine elimden oyuncağımı alsalar.
Topumu patlatsalar.
Askerlerimi çalsalar.
Ağlasam, avazım çıktığı kadar bağırsam.
Boncuk boncuk göz yaşları içinde kalsam.

Hüzünlerime ne oldu?
Nerede sevgisizliğimin acı çığlığı.
Nerede yalnızlığımın sıcak nefesi?

Tek dostum çoban yıldızı bile yok ki...
Mutlu değilim ama
Hüzün de yok içimde
Bir boşlukta , bir kara delikte
Bir tabutta gibiyim.
Nereye baksam karanlık , boşluk.
Dertlerim hüzünlerim bana göz kırpıyor.
Yine biz geldik diyor
Ama artık beni ağlatamıyor.
Atılan tokatlar,kırılan oyuncaklar
Vefasız dostlar
Terk edilmek bile koymuyor artık
Reddedilmek de
Deli gibi sevip sevilmemek de
Bekliyorum muamma çözülecek diye.
Gözlerimin kilidi kırılıp,
Bir damla hüzün kayıp düşecek diye.
Ama olmuyor.
Gözlerim bir türlü dolmuyor.
Bu beden artık ağlayamıyor...

1998
s.yenal