Öyle Kal

gardan çokacak son tren
seninle düşecek raylara
geride,
koskoca bir boşluk bırakacaksın
yıkılgan ve mülteci
bitmeyecek
doğrular ve yalanlar
bir elma gibi
ortadan bölünecek

bu gece
seni yolcu edeceğim
titreme,
korkular dudaklarındaki
ısırıklarda kalsın
yitirme direncini
hep öptüğüm gibi utangaç
hep tartıştığımız gibi ayakta
hep sahilde hep meydanda kal

bu gece
seni yolcu edeceğim
sönmeye yüz tutmuş ışıklarıyla
bir kent kalacak arkanda
bir ben kalacağım
sen se,
şafak zamanlarında
uzak bozkırlarda üşürsün
dayanamam,
beni al
sende kalsın
sürgün bir kasabadan geçerken
belki o zaman anlarsın