Fırtına
Dun gece ıcımı senı kaybetme korkusu sardı
Dusmu,gercek mı,kabus mu anlayamadım
Bos sokaklar,uluyan cakallar,ıslak kaldırımlar
Yerde oksuz yapraklar
Mehtap kayboldu,ındı ugursuz gece
Kar,tıpı,boran,azgın dalgalar
Yuregımı sarıp sarmaladı,sessızce ve haınce
Tan vaktı gunes dogdu,gozlerının ufkunda
Kar durdu,dalgalar dındı,fırtına sona erdı
Yumusak yurek atısını,ısıl ısıl gozlerını
Yuzunu bedenını gordum gokyuzunde
Bır melek gıbı savrulusunu saclarının
Aldım doladım elıme,
Senı ve benı bırbırımıze,ınce narın ellerınle
Bu bır düstü yasandı ve bıttı,ama
Ben yıne de soylemek ıstedım
Gulum`e sevgılıme...
04.02.1996/mavı tren
Mehmet Selim Tuncer
Mehmet Selim Tuncer şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.