Yalnız Gidiş Lütfen

İngilizce bir şarkı dinliyordum.
Sen geldin aklıma nedense.
Son sabahımızı hatırladım.

Yine puslu, yine hüzünlüydü şehrin.
Veda vaktiydi.
Dönmek zorundaydım.
Birlikte yaptığımız son kahvaltıyı hatırladım.
Saçlarını arkadan bağlamanı,
pijamalarını hatırladım.
Küçük resimler vardı üstünde hani...
Beni kapıda uğurlarken
kondurduğun öpücüğü hatırladım.
- zaten çok nadir unutuyorum. -

Yine puslu, yine ağlamaklıydı şehrin.
Bir cebimde tren bileti,
bir cebimde sevdan...
ve yine, uygunsuz sevdaya düşmenin
sızısı kalbimde,
usul usul terk ettim şehrini.
Raylardan kayıp giderken bedenim,
ruhum bir düşten uyanıyordu
ve ben
kendi şehrime yaklaştıkça
gerçek hayata yaklaşıyordum.

İşte o gün bu gündür
yalanların riyaların arasında
gerçek gerçek yaşıyorum.
Bir yırtık bilete
bir sevdayı yüklüyorum...

(12.06.1999 18.30 Seydişehir/KONYA)