İzmir de Bir Akşam Vakti

İzmir de bir akşam vakti
Güneş battı batacak,
Sahilde ki yalancı aşıklar
Çatana beklerken oynaşırlar,
Mimozalar boynunu bükmüş
Nisanı bekler dururlar
Yanında da hep Kıbrıs lı akasyalar
Açabilmek için sarı gelin duvağı;
Gelip geçen efkarlı mı efkarlı,
Hergün kavuşmak için gün batımı,
Çatalkaya yine hasretle bekler güneşi;
Yitirmiş kendini çaresiz körfez
Gezinir durur garip ve umarsız,
Kimi zaman öykünür bencileyin;
Anar durur maziyi hazin hazin,
Tek tesellisi yakamozların kıpırtısı
Güneş battı batacak gayrı
İzmir de bir akşam vakti;
O zaman kendimi atar, gezinirim Kordon da
İzmir beni benden götürür, çağırıverir yanına,
Buzlu badem ve rakı birlikte o ahvalde giderken
Aklıma geliverir şu sevdalarım aniden;
Hiç düşünmezdim bu şehre geleceğimi,
Avare yıllarım ve o harlı gençliğimi;
Hep bu şehirde aşık oldum ben,
Dünyam o eksende değişiverdi birden;
İmbatla soluklanan şehrin türküsüdür bu
Kolumda sevdalım, yaşam dolu şehir İzmir deyim,

14 ocak 1997