Bir Yangın Yürür
İçimde bir ateş kaynar her zaman
Bir hayal peşinden yürütür beni
Bu hasret ne acı, bu dert ne yaman
Her gün damla damla eritir beni
Gönlüm şaha kalkar zincir vuramam
Mutluluktan yana hayal kuramam
Yürüsem gidemem, dursam duramam
Ne çare ki yerde sürütür beni
Olmuşum devasız derdin sahibi
Dert yazmaktan bizar ettim katibi
Dağların başına sis çöker gibi
Kederle, hüzünle bürütür beni
Vefadan nasipsiz güle düşerim
Uçamam göklerde, göle düşerim
Peşinden giderken çöle düşerim
Su vermez bir yudum kurutur beni
Ufukta ağaran şafak ararım
Kıraç yollarında sulak ararım
Gönlüne girmeye yolak ararım
Eşikten, sofadan kürütür beni
Ufukların rengi hep akşam olur
Bana bu hüzünlü çehre nam olur
Çile olur, keder olur, gam olur
Her gün biraz daha çürütür beni
Gel diye yoluna inci saçamam
Git deyip önüne yollar açamam
Seğirtsem tutamam, kaçsam kaçamam
Gözleri dört yandan kuşatır beni
Yüreğime doğru bir yangın yürür
Ne toprak kapatır, ne su söndürür
Bazan beni bir noktaya döndürür
Bazan dağlar kadar büyütür beni
Gönül bir yarayla onu terk eder
Ne geceyi, ne gündüzü fark eder
Önce sırılsıklam tere gark eder
Sonra buza döner, üşütür beni
Bilemem bu hayal kaybolmaz niye
Bırakmaz yakamı dönem geriye
Ardından koşarken öleyim diye
Ufuktan ufuğa uzatır beni
İstanbul 2001
Mahmut Nacar
Mahmut Nacar şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.