İnanma

Sonu gelmiyor bir türlü `sen ` şiirimin
İçimde bitmedinki şiirimde bitesin.
Zaman geçtikçe akıllanmam gerekli biliyorum
Zamanla anlamam lazım, kabullenmem lazım
Ama dedim ya içimdesin, bitmiyorsun...
Hep senle başlıyor şiirlerim
Seni yazıyorum hep, seni yaşıyorum,
Ama sonu yok işte
Sonlanamıyor `sen` şiirim...
Ewet seni yaşıyorum, hiç abartısız
Bazen göz göze geliyoruz
Her cümlede bir nerdeyse,
Uzaktasın ya aslında
Hani üzülmem lazım ya,
Neden mi gülüyorum
işte şiirler getiriyor seni bana
avutuyor hemencecik...
bazen,
bazen şiirlerimden kayık yapıyorum
geliyorum sana
ama aniden uyanıyorum
anlıyorumki bu bir rüya...
Unut demiyorum artık kendime
Gitmiyorsunki aklımdan bir an bile
Hani dedim ya bitmiyorsun
Dedim ya içimdesin, gitmiyorsun...
Senin varlığını seviyorum ben
Aynı havayı solumamız bile yetiyor..

Yine bitmiyorsun bak
Hala başındayım `sen` şiirimin
Sonun başlangıcı bile gelmiyoR bir türlü..
Ne desem boş
Ne desem yetersiz,
Yetmiyor seni anlatmaya..

Dedim ya hep gülüyorum
Hani o iç gıcıklayan kahkahamla,
Dedim ya hani mutluyum
İNANMA...