Şairliğe İlk Adım

Çile çeke çeke dertli oldum
Şiirler yaza yaza şair oldum
Onun aşkıyla Mecnun oldum
Bu hususta, az mahir oldum

İlham geldikçe aşk şiiri yazdım
O akla geldikçe dağları kazdım
Yazda kışı, kışta güzü yaşadım
Ben hep yaşanmazları yaşadım

Allah vermeseydi, ademe bu aklı
Her şey, O'nun hazinesinde saklı
O, istediğini dilediğini verir farklı
Nasip olanlara, bu haz çok farklı

Öyle, kuru kuruya şairlik olmaz ki
Acı/çile çekmeden şairlik olmaz ki
Ben bu yalan dünyada çok çektim
Acı çekenler içinde belki de tektim

Aslında ne ilmim, ne de irfanım vardı
Ne marifetim, ne de kabiliyetim vardı
İlk defa çektiğim çilenin ızdırabı sardı
Çilemin anısı olarak şairlik miras kaldı

Bence çapalayıp bulamayan, kara bahtlı
Kınamamak lazım, bu insanlar çok farklı
Kimisi çalışır/çabalar, emeline ulaşamaz
Kimisi de, birbirini çok sever buluşamaz

Şu fani Dünyada, kimi zengin, kimi fakir
Kimileri benim gibi şair, kimileri de şakir
Kimileri şair, kimileri Mecnun misali zakir
Kimileri zengin yaşar, sonunda ölür fakir

Tüm lambaları kapadım, gözüm açık kaldı
Saate baktığımda saat gece ikiye on vardı
Bilir misin bu Bayramın ne çok derdi vardı
İşte, yetim Bayram'a da şairlik böyle sardı

B. TUNCA/25.05.2000