Geçmesem miydim Yolundan

Geçmesem miydim Yolundan
Dün, yine yolundan geçmek zorunda kaldım
Kendimden geçip, o eski hülyalarıma daldım
Dizlerimin bağı çözülüp, yolunda kalakaldım
Beden gitti; fakat kalben sende takılı kaldım

Ta uzaktan bana doğru gelenleri sen sandım
Bulutlar arasında uçan martıları elçin sandım
Sallanan o yeşil yaprakları, senin elin sandım
Uzaktan gelen elvan kokuları seninki sandım

Karşılamaya gelmediğini geç farkına vardım
O an sanki ağustos güneşinde eriyen kardım
Kar nedir ki bir limon, bir ayva gibi sarardım
Kalbimdeki aşkın silinmesi için çok yalvardım

Bitki kadar bile sevmediğinin farkına vardım
Canlılar kadar sevmediğinin, farkına vardım
Tabiat kadar da sevmediğinin farkına vardım
Onların, lisan-ı hal sevgisini müşahede ettim

Ulu çınarların yeşil yaprakları, el sallıyorlardı
Kuşlar, böcekler, türkü ve şakı söylüyorlardı
Gökyüzü bulutları yağmur olmuş ağlıyorlardı
Çiçekler açmış, binbir çeşit koku salıyorlardı

Yağmurdan ziyade gözyaşlarım ıslattı yollarını
Arabam gitti; fakat gözüm takılı kaldı yollarına
Eğer, bir daha uğrarsam yollarına, aç kollarını
Yoksa bir daha hiç uğramam, o yeşil yollarına

B. TUNCA/17.05.2001-12.45